Outreach naar het Midden Oosten
Blijf op de hoogte en volg Bettie
14 Juni 2015 | Duitsland, Herrnhut
Lieve Familie en vrienden,
Dat is al weer even geleden dat ik een bericht hier heb achtergelaten…
Maar dat geeft me weer genoeg om over te schrijven.
Ik zal niet geheel in detail gaan, want dan word het verslag wel erg lang ;)
Zoals jullie weten ben ik de afgelopen weken op outreach geweest. We zijn voor 10 dagen in Jordanië geweest en voor 3 weken in Israël. Ik kan over deze tijd niet heel veel kwijt op het internet om de mensen te beschermen die daar voor langere tijd verblijven. (Als je meer wilt weten, bericht me of spreek me een keer aan en ik vertel je graag meer).
Outreach was vooral bedoeld om theorie en praktijk samen te brengen. Daarom hadden we gedurende de tijd in Jordanië het thema geestelijke strijd en in Israël leven en voorbeden. Dit heeft mijn bekrompen denken weer iets uitgerekt. Beetje bij beetje leer ik meer over wie God is en besef ik steeds meer dat ik minder van God weet dan de dag er voor.
Jordanië en Israël zijn verschillend maar ook weer het zelfde. Als ik naar de natuur zou kijken, dan lijken ze sprekend op elkaar. Met de beige/witte zandkleur en de huizen, amper tot geen groen (met uitzondering van Jeruzalem en omstreken) maar toch draagt het een schoonheid met zich mee. De eerste dag dat we van Tel Aviv naar Jordanië reden, betrapte ik mezelf er op dat ik het land met een oprecht hard bewonderde. En dat terwijl ik had verwacht me er niet thuis te voelen, omdat ik gek ben op bomen, gras en alle groene frisse kleuren om me heen.
In Jordanie is de algemene geloofsgroep moslim. Maar de buurt waar wij verbleven had ook aardig wat orthodoxe christenen. Het is bijzonder om deze twee groepen naast elkaar te zien leven.
Het leven in een moslim cultuur was voor mij een hele nieuwe ervaring. Maar ergens ook erg verfrissent. Mijn beeld was niet al te positief over de cultuur en ik had veel vooroordelen. Maar tijdens de reis heb ik mogen ervaren dat ik oordeel over een cultuur waar ik nog helemaal niets vanaf weet.
Door met deze mensen te leven en les te krijgen over hun manier van leven, waardeerde ik hun levensstijl steeds meer. (Dat wil niet zeggen dat ik het met alles eens ben, maar ik heb respect gekregen voor de manier van leven).
In Israël hebben we iedere week een andere plaats bezocht. We zijn voor 5 dagen bij het meer van Teberias geweest en hebben een week doorgebracht in Jeruzalem en daarna zijn we voor een week in de Westbank geweest.
Het is bijzonder om zowel de Moslim als de Joodse cultuur te ervaren. Vooral in Jeruzalem is het nog ingewikkelder omdat hier ook veel verschillende katholieken en orthodoxe christenen wonen.
Tijdens het Hemelvaart weekend waren we in Jeruzalem. We besloten op deze dag naar de ‘bovenkamer’ te gaan. (Dit is het huis waarvan word gezegd dat Jezus hier het laatste avondmaal had gevierd met zijn discipelen.)
Terwijl we daar waren was het gevuld met mensen; toeristen, monniken en buiten voor de deur orthodoxe Joden.
Terwijl wij buiten het huis aan het bidden waren kwam er een optocht aan lopen, bewaakt door politie liepen daar monniken en nonnen richting de bovenkamer. Later kwam deze stoet weer terug, maar waren er naast ons een paar Joodse tieners opzoek naar problemen.
Ze schreeuwde naar de Nonnen en spuugde op de Monniken.
Deze verschillende geloven mogen dan wel met elkaar in de zelfde stad leven, ze accepteren elkaar niet.
Maar zelfs wat ik nu opschrijf is te kort door de bocht. De situaties zijn ingewikkeld en daar kan ik na 5 weken geen officieel beeld over geven.
Door de week heen heb ik mogen ervaren dat daar waar wij dingen niet begrijpen, we alles bij God neer mogen leggen. Hoe zwaarder het voor ons werd op geestelijk gebied, hoe meer doorbraak we zagen in onze gebeden.
Na onze reis in het Midden-Oosten hadden we 1 dag om bij te komen in het kasteel en daarna zijn we vertrokken voor een tour door Duitsland. Ik belande met een groep in Ditzingen, in de buurt van Stuttgart. Hier hebben we ons opengesteld om een kerk te zegenen, ook hebben we op een avond mogen spreken voor jongeren. Ook dit was een week met veel leerpunten.
Nu nog een week en dan hoop ik weer terug te zijn in Nederland :)
Tot dan!
Dat is al weer even geleden dat ik een bericht hier heb achtergelaten…
Maar dat geeft me weer genoeg om over te schrijven.
Ik zal niet geheel in detail gaan, want dan word het verslag wel erg lang ;)
Zoals jullie weten ben ik de afgelopen weken op outreach geweest. We zijn voor 10 dagen in Jordanië geweest en voor 3 weken in Israël. Ik kan over deze tijd niet heel veel kwijt op het internet om de mensen te beschermen die daar voor langere tijd verblijven. (Als je meer wilt weten, bericht me of spreek me een keer aan en ik vertel je graag meer).
Outreach was vooral bedoeld om theorie en praktijk samen te brengen. Daarom hadden we gedurende de tijd in Jordanië het thema geestelijke strijd en in Israël leven en voorbeden. Dit heeft mijn bekrompen denken weer iets uitgerekt. Beetje bij beetje leer ik meer over wie God is en besef ik steeds meer dat ik minder van God weet dan de dag er voor.
Jordanië en Israël zijn verschillend maar ook weer het zelfde. Als ik naar de natuur zou kijken, dan lijken ze sprekend op elkaar. Met de beige/witte zandkleur en de huizen, amper tot geen groen (met uitzondering van Jeruzalem en omstreken) maar toch draagt het een schoonheid met zich mee. De eerste dag dat we van Tel Aviv naar Jordanië reden, betrapte ik mezelf er op dat ik het land met een oprecht hard bewonderde. En dat terwijl ik had verwacht me er niet thuis te voelen, omdat ik gek ben op bomen, gras en alle groene frisse kleuren om me heen.
In Jordanie is de algemene geloofsgroep moslim. Maar de buurt waar wij verbleven had ook aardig wat orthodoxe christenen. Het is bijzonder om deze twee groepen naast elkaar te zien leven.
Het leven in een moslim cultuur was voor mij een hele nieuwe ervaring. Maar ergens ook erg verfrissent. Mijn beeld was niet al te positief over de cultuur en ik had veel vooroordelen. Maar tijdens de reis heb ik mogen ervaren dat ik oordeel over een cultuur waar ik nog helemaal niets vanaf weet.
Door met deze mensen te leven en les te krijgen over hun manier van leven, waardeerde ik hun levensstijl steeds meer. (Dat wil niet zeggen dat ik het met alles eens ben, maar ik heb respect gekregen voor de manier van leven).
In Israël hebben we iedere week een andere plaats bezocht. We zijn voor 5 dagen bij het meer van Teberias geweest en hebben een week doorgebracht in Jeruzalem en daarna zijn we voor een week in de Westbank geweest.
Het is bijzonder om zowel de Moslim als de Joodse cultuur te ervaren. Vooral in Jeruzalem is het nog ingewikkelder omdat hier ook veel verschillende katholieken en orthodoxe christenen wonen.
Tijdens het Hemelvaart weekend waren we in Jeruzalem. We besloten op deze dag naar de ‘bovenkamer’ te gaan. (Dit is het huis waarvan word gezegd dat Jezus hier het laatste avondmaal had gevierd met zijn discipelen.)
Terwijl we daar waren was het gevuld met mensen; toeristen, monniken en buiten voor de deur orthodoxe Joden.
Terwijl wij buiten het huis aan het bidden waren kwam er een optocht aan lopen, bewaakt door politie liepen daar monniken en nonnen richting de bovenkamer. Later kwam deze stoet weer terug, maar waren er naast ons een paar Joodse tieners opzoek naar problemen.
Ze schreeuwde naar de Nonnen en spuugde op de Monniken.
Deze verschillende geloven mogen dan wel met elkaar in de zelfde stad leven, ze accepteren elkaar niet.
Maar zelfs wat ik nu opschrijf is te kort door de bocht. De situaties zijn ingewikkeld en daar kan ik na 5 weken geen officieel beeld over geven.
Door de week heen heb ik mogen ervaren dat daar waar wij dingen niet begrijpen, we alles bij God neer mogen leggen. Hoe zwaarder het voor ons werd op geestelijk gebied, hoe meer doorbraak we zagen in onze gebeden.
Na onze reis in het Midden-Oosten hadden we 1 dag om bij te komen in het kasteel en daarna zijn we vertrokken voor een tour door Duitsland. Ik belande met een groep in Ditzingen, in de buurt van Stuttgart. Hier hebben we ons opengesteld om een kerk te zegenen, ook hebben we op een avond mogen spreken voor jongeren. Ook dit was een week met veel leerpunten.
Nu nog een week en dan hoop ik weer terug te zijn in Nederland :)
Tot dan!
-
14 Juni 2015 - 13:23
Tonny:
Wouw wat gaaf om weer van je te horen. In de kring kwam ook ter sprake dat we al poosje niets van je hadden gehoord dus zal deze blog ook even mailen dan is iedereen weer op de hoogte. Ik kijk er naar uit om eens in gesprek te gaan -
14 Juni 2015 - 13:26
Tonny:
Er valt een stukje weg vd tekst.
Om eens in gesprek te gaan -
14 Juni 2015 - 13:28
Tonny:
Onder een etentje. Voor de laatste dagen bid ik je ook een gezegende tijd toe.
Dikke knuffels en veel liefs -
14 Juni 2015 - 17:17
Lianne:
Wat een gave ervaringen weer! Klinkt als een heel leerzame tijd. Ik kijk er naar uit om je weer te zien en lekker bij te kletsen!
Tot snel lieve Bettie! xxxxx -
14 Juni 2015 - 17:17
Esther :
Heee lief zusje,
Wat heb je toch veel mee gemaakt. Leuk en mooi om er over te lezen!
Wij zien er weet ontzettend naar uit je te zien en spreken!
Kom maar snel weer knuffelen met Seth!
Kusjes Andreas, Esther en Seth :-) -
17 Juni 2015 - 21:17
Harmen En Geralda:
Bedankt voor je update! tot snel in Holland!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
