Van molenaarsgraaf naar Kiev
Blijf op de hoogte en volg Bettie
02 Februari 2014 | Oekraïne, Kiev
Hallo iedereen die mijn blog leest :)
Mijn eerste verslag lijkt bijna een standaard verslag. Een praatje over de reis en de eerste indruk. Maar toch wil ik het graag aan jullie vertellen, want hoe kan het dan ook dan dat ik wat mee heb gemaakt :)
De treinreis is vlekkeloos verlopen en het was erg rustig in de trein. Wat heb ik tijdens deze reis kunnen genieten van de zonsopgang. Ik zat aan een tafeltje bij het raam en heb daar genoten van het platte Nederland.
Na een stop in Arnhem waren we al snel de grens met Duitsland overgestoken en dit was meteen zichtbaar. Boerderijen waar de kippetjes buiten lopen en schuren die er uitzagen of dat ze door 1 klein zuchtje in zouden storten.
In de buurt van Keulen kreeg ik gezelschap van een vrouw. In eerste instantie was er geen aanleiding om met haar in gesprek te gaan. Maar 2 meiden die illegaal aan het reizen waren met de trein trok de aandacht van de conducteur en van ons. Al snel starten we een gesprek en bleek dat ze een Opera zangeres is en dat ze woont in Keulen. Ze had al een aantal malen voor een paar maanden in Amsterdam gewoond en hier vonden we dan ook raakvlakken om het over te hebben. Later kwam ik haar ook weer tegen in de trein richting het vliegveld omdat haar volgende bestemming Italië was.
De trein naar het vliegveld toe stopte (net als bij Schiphol) onder het vliegveld. Keulen Bonn is een klein vliegveld en ik was er dan ook al snel achter waar ik moest inchecken. Omdat mijn trein vroeg was vertrokken moest ik op het vliegveld zo'n 3 uur wachten voordat ik in de lucht zat. Gelukkig was er genoeg te zien.
Eenmaal in het vliegtuig heb ik genoten van een vlucht boven een onbewolkt Duitsland en hoe verder we vlogen hoe witter het er uit kwam te zien. Ik voel me gezegend met het weer waarin ik de hele reis heb mogen afleggen en ik heb er niet meer van kunnen genieten dan dat ik heb gedaan. Bij aankomst was het in Kiev al helemaal donker, het vliegveld waar we zijn geland was klein en had maar 1 uitgang. Andrey was nog niet op het vliegveld en ik heb hier dan nog zo'n 20 minuten gewacht.
Na een lange en hobbelige rit ben ik dan eindelijk aangekomen in het huis van de familie Vasylenko. Tijdens deze auto rit hebben we een deel van Kiev doorkruist en wat heb ik mijn ogen uitgekeken. Huizen zijn hier zo anders dan in Nederland en ik zal in Nederland niet meer klagen over de hobbels in de weg. Andrey noemt de wegen hier "Dicht bij de natuur". Door de hoge temperaturen zomers en de zeer lage temperaturen 's winters is het wegdek hier op de meeste plekken kapot. In het begin verbaasde ik mij hier over, maar om heel eerlijk te zijn ben ik er na 2 dagen al aardig aan gewend. Al ben ik blij dat ik voorlopig niet zelf hoef te rijden.
De manier van rijden is hier ook erg bijzonder, de regels zijn hetzelfde als in Nederland, alleen word er op een bijzondere manier rekening mee gehouden. Het motto op de weg is vooral, als je weet waarheen je wilt dan zit je op de goede weghelft. Je kan ook niet zien of dat de weg 3 rijbanen heeft of 5. Andrey zegt dat daar waar er strepen op de weg staan er altijd meer rijbanen ontstaan. Ik begeef me dus voorlopig nog niet achter het stuur.
Verder heb ik met de kinderen buiten in de sneeuw geravot en werkelijk waar, ik was een levende sneeuwpop. De kinderen zijn vol energie en geven me vanaf dag een het gevoel dat ik onderdeel van de familie ben. Andrey en Arenda zijn ook heel aardig. Ik ben zo blij dat Arenda in Nederland is opgegroeid, ze snapt de dingen die voor mij lastig zijn om aan te wennen. Ik zal nog tegen veel nieuwe dingen aan lopen maar voor nu heb ik de eerste start gemaakt en is dit het begin van een mooi avontuur.
Ik wil het bericht eigenlijk niet te lang maken, maar ik merk dat er in 2 dagen genoeg is gebeurd voor een lang verhaal. Zo ben ik vandaag in Kiev naar de baptistengemeente geweest. We hadden avondmaal en ik heb mijn ogen uitgekeken. De liederen die worden gezongen zijn zo anders dan in Nederland, veel word er gezongen in majeur. Hier ben ik voorgesteld aan een Oekraïense vrouw die ook Duits spreekt en heb ik met mijn gebrekkige Duits een gesprek met haar gevoerd.
Nu word het een periode om mezelf wat talen bij te spijkeren. Ik ben begonnen met het tellen van 1 - 10 in het Oekraïens en de uitspraak van letters. Daarnaast wil ik mijn Duits wat gaan bijspijkeren en als laatst is Engels ook geen overbodige luxe.
nog een laatste puntje, de situatie in Kiev...
Ik kom niet in de buurt van de rellen en in het dorpje waar wij wonen hebben wij geen zicht op deze situatie. Andrey luistert iedere avond naar het lokale nieuws om te zien hoe de situatie is.
Wij zijn met de auto 1x aan de kant gezet door de politie. Ze staan op het moment bij iedere ingang van Kiev te controleren.
Ik ga hier verder met het ontdekken van een nieuwe cultuur!
Laat gerust een berichtje achter, want ik ben zeer benieuwd hoe het gaat in Nederland (of Tasmanië ;) )
Liefs,
Bettie
Mijn eerste verslag lijkt bijna een standaard verslag. Een praatje over de reis en de eerste indruk. Maar toch wil ik het graag aan jullie vertellen, want hoe kan het dan ook dan dat ik wat mee heb gemaakt :)
De treinreis is vlekkeloos verlopen en het was erg rustig in de trein. Wat heb ik tijdens deze reis kunnen genieten van de zonsopgang. Ik zat aan een tafeltje bij het raam en heb daar genoten van het platte Nederland.
Na een stop in Arnhem waren we al snel de grens met Duitsland overgestoken en dit was meteen zichtbaar. Boerderijen waar de kippetjes buiten lopen en schuren die er uitzagen of dat ze door 1 klein zuchtje in zouden storten.
In de buurt van Keulen kreeg ik gezelschap van een vrouw. In eerste instantie was er geen aanleiding om met haar in gesprek te gaan. Maar 2 meiden die illegaal aan het reizen waren met de trein trok de aandacht van de conducteur en van ons. Al snel starten we een gesprek en bleek dat ze een Opera zangeres is en dat ze woont in Keulen. Ze had al een aantal malen voor een paar maanden in Amsterdam gewoond en hier vonden we dan ook raakvlakken om het over te hebben. Later kwam ik haar ook weer tegen in de trein richting het vliegveld omdat haar volgende bestemming Italië was.
De trein naar het vliegveld toe stopte (net als bij Schiphol) onder het vliegveld. Keulen Bonn is een klein vliegveld en ik was er dan ook al snel achter waar ik moest inchecken. Omdat mijn trein vroeg was vertrokken moest ik op het vliegveld zo'n 3 uur wachten voordat ik in de lucht zat. Gelukkig was er genoeg te zien.
Eenmaal in het vliegtuig heb ik genoten van een vlucht boven een onbewolkt Duitsland en hoe verder we vlogen hoe witter het er uit kwam te zien. Ik voel me gezegend met het weer waarin ik de hele reis heb mogen afleggen en ik heb er niet meer van kunnen genieten dan dat ik heb gedaan. Bij aankomst was het in Kiev al helemaal donker, het vliegveld waar we zijn geland was klein en had maar 1 uitgang. Andrey was nog niet op het vliegveld en ik heb hier dan nog zo'n 20 minuten gewacht.
Na een lange en hobbelige rit ben ik dan eindelijk aangekomen in het huis van de familie Vasylenko. Tijdens deze auto rit hebben we een deel van Kiev doorkruist en wat heb ik mijn ogen uitgekeken. Huizen zijn hier zo anders dan in Nederland en ik zal in Nederland niet meer klagen over de hobbels in de weg. Andrey noemt de wegen hier "Dicht bij de natuur". Door de hoge temperaturen zomers en de zeer lage temperaturen 's winters is het wegdek hier op de meeste plekken kapot. In het begin verbaasde ik mij hier over, maar om heel eerlijk te zijn ben ik er na 2 dagen al aardig aan gewend. Al ben ik blij dat ik voorlopig niet zelf hoef te rijden.
De manier van rijden is hier ook erg bijzonder, de regels zijn hetzelfde als in Nederland, alleen word er op een bijzondere manier rekening mee gehouden. Het motto op de weg is vooral, als je weet waarheen je wilt dan zit je op de goede weghelft. Je kan ook niet zien of dat de weg 3 rijbanen heeft of 5. Andrey zegt dat daar waar er strepen op de weg staan er altijd meer rijbanen ontstaan. Ik begeef me dus voorlopig nog niet achter het stuur.
Verder heb ik met de kinderen buiten in de sneeuw geravot en werkelijk waar, ik was een levende sneeuwpop. De kinderen zijn vol energie en geven me vanaf dag een het gevoel dat ik onderdeel van de familie ben. Andrey en Arenda zijn ook heel aardig. Ik ben zo blij dat Arenda in Nederland is opgegroeid, ze snapt de dingen die voor mij lastig zijn om aan te wennen. Ik zal nog tegen veel nieuwe dingen aan lopen maar voor nu heb ik de eerste start gemaakt en is dit het begin van een mooi avontuur.
Ik wil het bericht eigenlijk niet te lang maken, maar ik merk dat er in 2 dagen genoeg is gebeurd voor een lang verhaal. Zo ben ik vandaag in Kiev naar de baptistengemeente geweest. We hadden avondmaal en ik heb mijn ogen uitgekeken. De liederen die worden gezongen zijn zo anders dan in Nederland, veel word er gezongen in majeur. Hier ben ik voorgesteld aan een Oekraïense vrouw die ook Duits spreekt en heb ik met mijn gebrekkige Duits een gesprek met haar gevoerd.
Nu word het een periode om mezelf wat talen bij te spijkeren. Ik ben begonnen met het tellen van 1 - 10 in het Oekraïens en de uitspraak van letters. Daarnaast wil ik mijn Duits wat gaan bijspijkeren en als laatst is Engels ook geen overbodige luxe.
nog een laatste puntje, de situatie in Kiev...
Ik kom niet in de buurt van de rellen en in het dorpje waar wij wonen hebben wij geen zicht op deze situatie. Andrey luistert iedere avond naar het lokale nieuws om te zien hoe de situatie is.
Wij zijn met de auto 1x aan de kant gezet door de politie. Ze staan op het moment bij iedere ingang van Kiev te controleren.
Ik ga hier verder met het ontdekken van een nieuwe cultuur!
Laat gerust een berichtje achter, want ik ben zeer benieuwd hoe het gaat in Nederland (of Tasmanië ;) )
Liefs,
Bettie
-
02 Februari 2014 - 23:13
Lianne:
Wat een leuk verslag Bettie! Je hebt echt al een hoop meegemaakt in die paar dagen.. Wat veel indrukken! Super dat het allemaal zo positief is! Ik kijk nu al uit naar je volgende reisverslag! :) Hele fijne week meis! -
03 Februari 2014 - 12:40
Esther N Sterrenburg:
Nice meis!! Nog niet heel lang daar maar al veel gezien, meegemaakt en ondernomen. Молодець! -
03 Februari 2014 - 21:42
Liesbeth:
Heee meis,
Wat leuk om te lezen dat je het goed maakt daar!
Succes daar met alles!
En ook een hele fijne tijd!!
Liefs, Lies ;) -
04 Februari 2014 - 06:44
Stijna & Linda :
heee uiteraard een bericht uit Tasmanie!!! haha leuk zo communiceren! wat een leuk verslagje heb je er opgezet! dat moet je gewoon regelmatig doen hoor! dat is gewoon kei leuk! en voor je zelf ook goed, dan kan je de dingen weer is even overdenken :) maar even een vraagje: hoe is de baby? want die is er toch pas net? en hoe heten de kinderen? en bij jou is er dus sneeuw. wat gek. bij ons is het soms bloed heet... 40 graden... wat tegenstrijdig.
we zullen elkaar binnen kort mailen! heb je nu trouwens nog je gitaar mee genomen? xxx van Stijna
-
04 Februari 2014 - 08:01
Stijna & Linda :
Hey lieve Bettie,
Wat ben jij dapper zeg!!! echt respect voor je hoor!! dat je dit avontuur zo alleen aan durft!!
Ik ben echt trots op je hoor!!! Fijn dat de reis zo goed is verlopen.
Succes met het leren van al die talen.. is misschien wel handig om te kunnen :)
Heel veel plezier en geniet van de dingen die je mee maakt!!
Wij blijven je ook volgen hoor!!
Dikke kus,
Linda (Uit Tasmanie :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
