Naar Kiev.. en weer terug

Hallo lieve mensen,

Als eerste bedankt voor jullie leuke reacties en voor de steun die jullie hebben geboden vanaf het moment van voorbereiding en van de reis zelf.

Dit verslag heeft "Naar Kiev... en weer terug" omdat, zoals de meeste wel weten, ik gisteren (maandag) weer terug naar huis ben gereisd. In dit verslag wil ik een korte uitleg geven waarom en gewoon vertellen wat ik de afgelopen anderhalve week allemaal nog heb meegemaakt.

Waarom ik weer thuis ben, ik ben thuis omdat ik uiteindelijk niet meer nodig ben als Au Pair in het gezin. Ik heb het hier samen met Arenda over gehad en de conclusie is dat ze de situatie anders voor zich hadden gezien en van mij meer hadden verwacht dat ik zou kunnen oppassen. Maar in de afgelopen week was ik meer aan de slag met het huishouden dan met de kinderen en merkte ze dat ze deze klusjes ook zelf zou kunnen doen. Veel mensen vragen zich nu af, hadden ze dit niet eerder kunnen aangeven... Het is gewoon duidelijk dat ze dit van tevoren niet hadden zien aankomen. Ze dachten echt dat ze het nodig hadden maar door de week heen zijn ze tot het inzicht gekomen dat dit niet meer nodig was.

Dat is dat, daarom zit ik nu weer thuis. Maar ik kijk terug op een schitterende reis met veel nieuwe ervaringen. kort maar krachtig zal ik maar zeggen. Ondanks dat ik eerder naar huis ben gekomen, zie ik Gods leiding hier in terug. Ik heb mijn besluit om te gaan samen met Hem genomen en ik heb ook sterk het gevoel dat Hij ook wilde dat ik ging. Dat ik nu thuis ben zie ik niet als een falen, maar als een wending op de weg die ik aan het bewandelen was. Welke plannen je ook voor jezelf maakt, je weet nooit of dat er een andere wending in zit.

De afgelopen week heb ik veel in het huishouden gedaan en waren de kinderen overdag naar school. Ik had mijn handen vrij omdat Arenda in de ochtend bezig was met Elizabet.

Omdat ik veel "Rondom house" bezig was ging ik na het middag eten er meestal tussen uit om op verkenning te gaan in het dorp. Al snel ontdekte ik dat er zo'n 200 meter vanaf het huis een grote open vlakte was. De eerste keer dat ik daar kwam genoot ik van de hoeveelheid sneeuw die er lag. De volgende dag ging ik hier weer heen en keek ik nog eens wat beter naar de grond. Rechts van mij lag de mooie sneeuw bezaaid met blauwe vuilniszakken die waren opengescheurd door wilde honden. Overal waar je rijd in Kiev, langs de wegen buiten de stad dumpen mensen hun afval langs de straten. Officieel mag dit niet en staat er een straf voor als je dit doet, maar de politie let er niet op.

Naast dat ik veel om het huis ben geweest, ben ik ook bij de school van Petro (zoon met syndroom van down) wezen kijken. Het is zo mooi om te zien dat Arenda en Andrey ook in Oekraiene nu iets aan het opstarten zijn voor kinderen met een (geestelijke)beperking. Het klaslokaal van Petro heeft veel overeenkomsten met een lokaal van de Nederlandse speciaal onderwijs scholen. Daarnaast groeit het project met het jaar en begint het idee dat deze kinderen een toekomst hebben op gang te komen.

Ik wil het verhaal weer niet te lang maken, maar ik wil toch nog even wat vertellen over de zaterdag. Zaterdag ben ik met de drie oudste kinderen en Andrey Kiev in gegaan. We zijn in een orthodoxe kerk geweest en we hebben een bezoekje gebracht aan Maidan (voor wie dit niet weet, dit is de plek waar de barricades zijn op dit moment). Ik heb met eigen ogen mogen zien wat op dat moment de revolutie inhoud en ik was toch wel blij dat het er rustig was. Veel mensen in Kiev denken dat het de stilte voor de storm is. Nu eerst de olympische spelen en daarna zullen we wel zien wat de uitwerking gaat worden.
Wat ik zelf heel gaaf vond was de "Prayer tent", deze staat bijna in het midden van het plein en laat zien dat het niet alleen maar gaat om vechten maar dat er ook mensen zijn die met God deze revolutie aan gaan.
Verder zijn we nog met de metro geweest en zijn we fatsoenlijk uiteten geweest bij de Mac :P

De terugreis is vlot verlopen en heb ik uiteindelijk de treinreis doorgebracht met 2 Duitse studenten die net hun reis waren begonnen. Zij zijn onderweg naar Oeganda en Kenia om daar 2 maanden door te gaan brengen.

Nu ben ik thuis en weet ik dat ik de helft van wat ik gezien en gedaan heb nog niet op papier heb gezet. Maar ik kijk in ieder geval terug op een mooi avontuur en zie er nu al naar uit om weer opnieuw in de trein te stappen voor mijn volgende avontuur!

Liefs,
Bettie