Johannes 3:8

Lieve familie en vrienden,

Wat heerlijk om jullie reacties en steun te lezen!
Het bemoedigt mij om bericht te krijgen van het thuisfront, speciaal in de dagen dat ik aan huis gekluisterd was. Bedankt voor al jullie gebeden en lieve berichten!

Dankbaar kan ik zeggen dat God grote dingen aan het doen is! Mijn voet is langzaam aan het genezen en ik ben vandaag weer verhuist van mijn bed op de grond naar mijn top bed (stapelbed).
Hoewel mijn bed op de grond een centraal punt was en ik meer contact had met de meiden uit mijn kamer, ben ik toch wel blij in een gewoon bed te kunnen slapen.

Vorige week heerste er een deprimerende sfeer in de groep. Alle studenten waren meer aan het klagen dan ooit te voren. In mijn geval was ik erg moe en de situatie met mijn voet maakte het niet veel beter.
In het begin viel het niemand op, omdat iedereen vooral op zichzelf gericht was. Maar tijdens de art intensive begon alles er uit te komen.
We hadden als muziek track helemaal geen zware taak. Correy (leider) had besloten dat we een rust art intensive zouden krijgen. Dat betekende 4 uur per dag samen komen met de band en de andere tijd rusten en tijd met God doornemen.
Donderdag begonnen we als grote groep en iedereen begon te uiten wat er gaande was. Zoveel negatieve gedachten had ik in maanden niet achter mekaar gehoord. Correy, Lizz en Clair pakte het allemaal goed op en hebben ons de ruimte gegeven om over dit alles te praten.
Op zaterdag verzorgde ze voor de muziektrack een officieel Engels ontbijt. Met brood, roerei en worstjes. Het is zo mooi om te zien wat voor dienend hart de leiders hier hebben. Wij als studenten zijn niet de enige die aan het pionieren zijn, ook de staf moet hier doorheen.

Het oefenen met de band ging goed.
Vrijdag nam ik een dag vrij, ik merkte dat ik mijn voet had overbelast en geestelijk was ik uitgeput. De hele week had ik mensen om me heen gehad en geen ruimte genomen voor stille tijd.
Ik heb mijn slaap wat ingehaald en heb genoten van het lezen in de Bijbel.

Zaterdag zou een rustige dag zijn, ontspannen oefenen met de band voor zondag. Maar i.p.v. ontspannen te oefenen was ik zo gefrustreerd dat alle nummers in het Duits waren, dat ik er niet erg van heb kunnen genieten.
Ik zag op tegen zondag, want we zouden de aanbidding leiden in een kerk in de buurt.
Maar God laat me de afgelopen week zien dat ik niet op mijn eigen daden moet vertrouwen, maar dat ik het aan Hem over mag laten. Ik heb genoten van de dienst zondag, ondanks dat de aanbidding en alles er omheen in het Duits was.

Afgelopen week is er een doorbraak gekomen in de negatieve sfeer die hing in het gebouw. Met mijn courgroep (kleine praat groep) zijn we door het hele gebouw gegaan om te bidden voor vrede, blijdschap en openheid. De sfeer veranderde en mensen begonnen te spreken over waar ze mee zaten.
Maandag hadden we in de aankomsthal een spontaan dans feest. Spaanse muziek en aardig wat meiden die kunnen dansen. Dit veranderde de dynamiek in de groep.
Ook hangen in het trappengat allemaal (jam)potjes met onze namen er op. Deze zijn bedoeld om bemoedigingen voor iemand in te stoppen.
Het is gaaf om te zien wat mensen geven aan elkaar en het bemoedigt mensen ook om grotere dingen te doen dan alleen maar een briefje.

Een deel van mijn outreach groep is ook mijn minestrey groep. Met deze groep gaan we de straat op om voor mensen te bidden of we starten een project wat we uitvoeren. Deze week zijn we naar een instelling geweest waar vluchtelingen wonen. Hier zijn we opgesplitst in twee groepjes van 2 a 3 personen. Ik was samen met Fee (Felicitas) en we hebben een gesprek met 4 jongens gehad. Het was zo mooi om te zien hoe gastvrij en open ze waren.

Iedere week hebben we een nieuwe spreker. Deze week hadden we een spreker die uitdagend sprak (Rodger). De eerste twee dagen kon ik hem niet goed volgen en was mijn aandacht bij andere dingen. Maar vanaf woensdag stond mijn aandacht op scherp. De manier waarop hij sprak en de dingen die hij zij maakte mij opstandig.
Vooral omdat ik begonnen ben met Genesis en Exodus lezen en ik met veel vragen kwam te zitten over Gods karakter wat betreft Zijn liefde voor ons en deze liefdevolle houding.
Ik heb er met hem over gesproken en dit heeft mij meer ruimte gegeven om er over na te denken.

Als laatste wil ik nog een update geven over mijn outreach!
We hadden dinsdag een outreach bijeenkomst met de groep van Burkina Faso. Er waren veel vragen omtrent Ebola en of dat we wel of niet zouden gaan.
Ik sta 100% achter de mening van mijn leiders. Zij geven aan dat de grenzen van Burkina Faso meteen gesloten worden zodra er bekend is dat er Ebola in het land is aangetroffen.
Zolang de grenzen open zijn geloof ik dat God ons naar Burkina Faso stuurt met een rede. Deze hele reis is niet gebaseerd op mijn eigen verlangens en plannen, maar ik wil gaan waar God mij zend.

Johannes 3:8
De wind waait waarheen hij wil; je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is.

Ondanks alle berichten over Ebola ben ik zelf erg enthousiast over Burkina Faso en zie ik uit naar wat God allemaal gaat doen!
Natuurlijk zou ik het fijn vinden als jullie mij en alle outreach groepen mee zouden nemen in gebed.
Een speciaal gebedspunt is Visa’s. De meeste studenten en staff komen uit landen buiten Europa en hebben een Visa nodig om in Duitsland land te blijven, maar ook om op outreach te kunnen gaan. Zolang ze nog in het Visa proces zitten mogen ze Duitsland niet verlaten. We hebben nog maar 5 weken om de Visa’s rond te krijgen voordat we op outreach gaan. De tijd begint dus te dringen en ook in mijn geval heb ik een soort verblijfsvergunning nodig voor Duitsland. Als dit niet rond is kan ik mogelijk niet in Duitsland landen en moet ik een vliegtuig naar Nederland boeken. Wat in mijn geval een stuk duurder is. (vraag me niet naar de details) Maar de visa’s moeten snel rond zijn i.v.m. het boeken van de reizen.

Ik geloof in de kracht van het gebed!
In Daniël 10:12-13 kunnen we lezen dat Daniël in gebed was en dat de Engel van God was gekomen, maar deze had 21 dagen vertraging door de strijd in de Hemelse Gewesten.
Gebed is niet zomaar een tover formule, God luistert naar ieder woord dat we zeggen en Hij wil ons te hulp schieten als we daar om vragen. Alleen kan het soms langer duren omdat de strijd die wordt gestreden niet zichtbaar en aards is maar plaats vind in de Hemelse Gewesten.

We zijn al weer 6 weken onderweg, dat betekend nog maar 6 weken lecture face en dan outreach. Tijd vliegt!

Dit was mijn verhaal weer voor deze week, ik ben benieuwd naar jullie grappige, spannende, serieuze en/of kampvuur verhalen uit Nederland!

Dikke knuffel, Blessings en Vaya con Dios