Happy 2015 ^^
Blijf op de hoogte en volg Bettie
14 Januari 2015 | Burkina Faso, Ouagadougou
Lieve Familie en vrienden ☺
De tijd vliegt hier! Als eerste een Gezegend 2015 allemaal!
Dat jullie maar overladen mogen worden met nieuwe uitdagingen.
Wij hadden hier een rustige maar gezellige jaarwisseling gehad met het team. En we mogen God dankbaar zijn dat de mensen om ons heen geen wonden hebben opgelopen met het vuurwerk hier. Het gaat er toch iets anders aan toe dan in Nederland ;)
De afgelopen weken zijn we veel aan het reizen geweest. Al snel na de kerst zijn we vertrokken naar Arboleda, dit is een plaatsje in de buurt van Sybalo. De DTS groep van vorig jaar was hier terecht gekomen na dat God tot een van de meiden had gesproken. Hij bleef dit woord maar herhalen en na wat navraag te hebben gedaan kwamen ze uit bij dit dorp. De pastoor van dit dorp had al jaren een droom van blanke mensen die naar zijn dorp zouden komen. Dit is een situatie waarin wij hier zouden zeggen: Go God!
We zijn hier voor 4 dagen gebleven. Het was onze eerste ervaring met mensen die totaal geen Frans spreken. Een nieuwe uitdaging, het leren van Morree!
In Arboleda zijn we er op uit getrokken om het evangelie te brengen in de huizen in de buurt. We hebben voetbal gespeeld met de jongens, gezongen voor gezinnen en bij hen de Frans spraken bijbels uitgedeeld. We mochten bidden voor mensen en God heeft ons lichtelijk voorbereid op wat zou komen.
Op onze laatste dag in Arboleda zouden we voor het eerst in weken kip krijgen. Toen we opstonden in de morgen zagen we een man een kip uit een mand halen om deze te doden. Na deze kip kwam er een tweede en bij de derde kip besloot ik te vragen of dat ik het mocht doen.
Dus pa, als ik thuis kom kan ik voor kip zorgen :P
Na Arboleda kwamen we terug en dat onthaal zal ik niet meer vergeten. De kinderen kwamen van alle kanten in de straat aanstormen. Omdat de meeste van hen alleen mijn naam konden sprongen ze rond roepend: Bettie, Bettie, Bettie…
Dit verbaasde me echt. Maar God lied zien dat we niet veel hoeven te doen om kinderen meer van Hem te laten zien, we hoeven er alleen maar voor hen te zijn en hen aandacht te geven.
De dagen die daarop volgde waren gericht op uitrusten, want na oud en nieuw vertrokken we naar Zorgho.
We zouden eerst naar Kaya gaan, want dat was de woonplaats van een Italiaanse missionaris. Maar een dag voor vertrek hoorde we dat hij in Zorgho zou verblijven deze week. Dus onze weg was niet naar het westen, maar naar het oosten.
In Zorgho ontmoeten we Humberto. De beste omschrijving van deze man is een blanke, Italiaanse missionaris met een Accordeon. Het was een eer om in dit dorp te mogen verblijven en de mensen zorgde goed voor ons. We hebben de hele week niet hoeven koken of boodschappen hoeven te doen, dit verzorgde zij voor ons.
Wij waren daar om het evangelie te brengen, hier hebben we dan ook genoeg mogelijkheden voor gehad. We zijn 3 ochtenden er op uit geweest om naar de huizen te gaan. Hier hebben we gezongen en gedanst met de mensen, getuigenissen gegeven en gebeden voor en met de mensen.
Er waren 2 jongens die Engels spraken en ons konden vertalen naar Moree.
‘s avonds gingen we er op uit met een auto met speakers en hadden we openlucht diensten in verschillende dorpen. Soms op loopafstand en andere dagen zaten we met de meiden gepropt in een jeep, terwijl de jongens achter op scooters werden vervoerd.
De avonden gaf mij de mogelijkheid om weer eens te zingen met microfoon.
Zaterdag was een speciale dag. We kregen een rondleiding van de jongens die normaal gesproken onze vertalers zijn. Ze brachten ons naar een meer in de buurt en daar hebben we onze eerste echt wilde dieren gezien: Krokodillen ☺
Natuurlijk hebben we ons al verwonderd over de “wilde” honden, ezels, schapen, geiten en kippen, maar dit was toch meer bijzonder :P
In de middag hadden we een doopdienst van Fee (een van de meiden uit ons team). Ze had besloten dat ze zich wilde laten dopen en Humberto gaf daar de mogelijkheid voor.
Deze avond heb ik samen met Alvaro gitaar gespeeld.
De laatste dag in Arboleda hadden we kerkdienst van 4 uur en na afloop kregen we een bedankje van de mensen. Stof voor een rok en een hoofddoek!
Ook kregen we een feest maal en ik was vooral blij me de frietjes! Dat gaf me echt een zondag gevoel ☺
We hadden een goede tijd daar, maar Afrikaans eten is gewoon niet geschikt voor ons westerns. Vanaf de eerste dag dat we er waren hadden mensen diaree en sommige moesten zelfs overgeven. Het kan zowel een virus zijn geweest als het eten, maar op dit moment gaat het een stuk beter.
En natuurlijk krijgen we deze ongemakkelijkheden als we geen wc hebben, maar voor 100% moeten hurken… Ja, een openlucht wc… We moeten alles eens meemaken en er staat ons nog meer te wachten!
Ook voor ons is het nu winter. Afrika kent geen sneeuw, maar wel kauw en stof. De afgelopen week hadden we geen duch, dus iedereen was mooi bruin tot aan de duch ;)
(Andreas, ik zing hier met regelmaat: So shake of the dust)
Daarnaast dragen we veel lange broeken en truien. Het is zo tegenstrijdig. Je bent in Afrika, dus ga je er van uit dat het warm is, maar het is gewoon koud. Maar we mogen niet klagen want door de kauw hebben we minder last van muggen.
Ja we zijn bijna op de helft van outreach en ik geniet van alles, maar ik zie er ook naar uit om weer thuis te zijn.
Een dikke knuffel voor iedereen die dit leest!
p.s. pa, ze hebben hier bomen, nog dikker dan de huizen waarin de mensen wonen! Toch de moeite waard om eens een trip te maken (A)
Gods onmisbare zegen en tot snel!
De tijd vliegt hier! Als eerste een Gezegend 2015 allemaal!
Dat jullie maar overladen mogen worden met nieuwe uitdagingen.
Wij hadden hier een rustige maar gezellige jaarwisseling gehad met het team. En we mogen God dankbaar zijn dat de mensen om ons heen geen wonden hebben opgelopen met het vuurwerk hier. Het gaat er toch iets anders aan toe dan in Nederland ;)
De afgelopen weken zijn we veel aan het reizen geweest. Al snel na de kerst zijn we vertrokken naar Arboleda, dit is een plaatsje in de buurt van Sybalo. De DTS groep van vorig jaar was hier terecht gekomen na dat God tot een van de meiden had gesproken. Hij bleef dit woord maar herhalen en na wat navraag te hebben gedaan kwamen ze uit bij dit dorp. De pastoor van dit dorp had al jaren een droom van blanke mensen die naar zijn dorp zouden komen. Dit is een situatie waarin wij hier zouden zeggen: Go God!
We zijn hier voor 4 dagen gebleven. Het was onze eerste ervaring met mensen die totaal geen Frans spreken. Een nieuwe uitdaging, het leren van Morree!
In Arboleda zijn we er op uit getrokken om het evangelie te brengen in de huizen in de buurt. We hebben voetbal gespeeld met de jongens, gezongen voor gezinnen en bij hen de Frans spraken bijbels uitgedeeld. We mochten bidden voor mensen en God heeft ons lichtelijk voorbereid op wat zou komen.
Op onze laatste dag in Arboleda zouden we voor het eerst in weken kip krijgen. Toen we opstonden in de morgen zagen we een man een kip uit een mand halen om deze te doden. Na deze kip kwam er een tweede en bij de derde kip besloot ik te vragen of dat ik het mocht doen.
Dus pa, als ik thuis kom kan ik voor kip zorgen :P
Na Arboleda kwamen we terug en dat onthaal zal ik niet meer vergeten. De kinderen kwamen van alle kanten in de straat aanstormen. Omdat de meeste van hen alleen mijn naam konden sprongen ze rond roepend: Bettie, Bettie, Bettie…
Dit verbaasde me echt. Maar God lied zien dat we niet veel hoeven te doen om kinderen meer van Hem te laten zien, we hoeven er alleen maar voor hen te zijn en hen aandacht te geven.
De dagen die daarop volgde waren gericht op uitrusten, want na oud en nieuw vertrokken we naar Zorgho.
We zouden eerst naar Kaya gaan, want dat was de woonplaats van een Italiaanse missionaris. Maar een dag voor vertrek hoorde we dat hij in Zorgho zou verblijven deze week. Dus onze weg was niet naar het westen, maar naar het oosten.
In Zorgho ontmoeten we Humberto. De beste omschrijving van deze man is een blanke, Italiaanse missionaris met een Accordeon. Het was een eer om in dit dorp te mogen verblijven en de mensen zorgde goed voor ons. We hebben de hele week niet hoeven koken of boodschappen hoeven te doen, dit verzorgde zij voor ons.
Wij waren daar om het evangelie te brengen, hier hebben we dan ook genoeg mogelijkheden voor gehad. We zijn 3 ochtenden er op uit geweest om naar de huizen te gaan. Hier hebben we gezongen en gedanst met de mensen, getuigenissen gegeven en gebeden voor en met de mensen.
Er waren 2 jongens die Engels spraken en ons konden vertalen naar Moree.
‘s avonds gingen we er op uit met een auto met speakers en hadden we openlucht diensten in verschillende dorpen. Soms op loopafstand en andere dagen zaten we met de meiden gepropt in een jeep, terwijl de jongens achter op scooters werden vervoerd.
De avonden gaf mij de mogelijkheid om weer eens te zingen met microfoon.
Zaterdag was een speciale dag. We kregen een rondleiding van de jongens die normaal gesproken onze vertalers zijn. Ze brachten ons naar een meer in de buurt en daar hebben we onze eerste echt wilde dieren gezien: Krokodillen ☺
Natuurlijk hebben we ons al verwonderd over de “wilde” honden, ezels, schapen, geiten en kippen, maar dit was toch meer bijzonder :P
In de middag hadden we een doopdienst van Fee (een van de meiden uit ons team). Ze had besloten dat ze zich wilde laten dopen en Humberto gaf daar de mogelijkheid voor.
Deze avond heb ik samen met Alvaro gitaar gespeeld.
De laatste dag in Arboleda hadden we kerkdienst van 4 uur en na afloop kregen we een bedankje van de mensen. Stof voor een rok en een hoofddoek!
Ook kregen we een feest maal en ik was vooral blij me de frietjes! Dat gaf me echt een zondag gevoel ☺
We hadden een goede tijd daar, maar Afrikaans eten is gewoon niet geschikt voor ons westerns. Vanaf de eerste dag dat we er waren hadden mensen diaree en sommige moesten zelfs overgeven. Het kan zowel een virus zijn geweest als het eten, maar op dit moment gaat het een stuk beter.
En natuurlijk krijgen we deze ongemakkelijkheden als we geen wc hebben, maar voor 100% moeten hurken… Ja, een openlucht wc… We moeten alles eens meemaken en er staat ons nog meer te wachten!
Ook voor ons is het nu winter. Afrika kent geen sneeuw, maar wel kauw en stof. De afgelopen week hadden we geen duch, dus iedereen was mooi bruin tot aan de duch ;)
(Andreas, ik zing hier met regelmaat: So shake of the dust)
Daarnaast dragen we veel lange broeken en truien. Het is zo tegenstrijdig. Je bent in Afrika, dus ga je er van uit dat het warm is, maar het is gewoon koud. Maar we mogen niet klagen want door de kauw hebben we minder last van muggen.
Ja we zijn bijna op de helft van outreach en ik geniet van alles, maar ik zie er ook naar uit om weer thuis te zijn.
Een dikke knuffel voor iedereen die dit leest!
p.s. pa, ze hebben hier bomen, nog dikker dan de huizen waarin de mensen wonen! Toch de moeite waard om eens een trip te maken (A)
Gods onmisbare zegen en tot snel!
-
14 Januari 2015 - 22:49
Stijna:
Heee bettie!
Fijn om je avontuur weer te lezen! En dapper hoor die kip haha
Geniet nog masr even en kom daarna weer lekker naar huis!
Mis jou ook xxxx -
15 Januari 2015 - 01:02
Tonny:
Jij ook een gezegend 2015. Wat kun je schrijven meid. Voel me tijdens het lezen dicht bij en voel me enthousiast worden en hoop nog vele belevenissen van je te horen in levende lijve.
Geniet van alles wat Pappa op je pad brengt.
Liefs en dikke knuffels Tonny
-
15 Januari 2015 - 09:14
Lianne:
Gaaf lieve Bettie! Zo leuk en bijzonder om je verhalen te lezen, wat maken jullie ontzettend veel mee zeg! Geniet van alles daar! Ik kijk er stiekem wel een beetje naar uit om je weer te zien hoor! :)
xxxxxx -
15 Januari 2015 - 09:34
Johan:
Bedankt voor het nieuwe verslag vol belevenissen. Gewoon kamperen is er niks bij, maar het gaat om het werk dat jullie daar doen! groetjes uit Hoornaar -
15 Januari 2015 - 10:55
Dras:
Tsjonge jonge, wat een avontuur! Die kip wil ik wel is proeven als je thuis bent! Haha leuk, Shake Off The Dust wordt een Afrikaanse hit! Tot snel Bets! -
15 Januari 2015 - 16:36
Marry:
hoi bettie goed te horen dat je het goed maakt ,een hele onderneming
maar het doel is mooi getuigen van God's liefde voor de mensen.
liefs tante marry en ome wim -
16 Januari 2015 - 01:04
Linda:
Hè Bettie, dat zijn weer heel wat dingen die je hebt mee gemaakt!! Erg leuk en bijzonder allemaal!! Geniet er nog maar van!! Dikke kus hier uit het koude Nederland . X x Linda -
16 Januari 2015 - 12:51
Janneke & Dax :
Gaaf zeg wat je allemaal beleefd :) hele fijne tijd verder nog daar!! Xxxx van mij en een extra dikke kus van je neefje Dax. -
19 Januari 2015 - 18:33
Erica:
Tof om je avonturen te lezen. Geniet nog ff van de tijd daar. Mis jouw ook hoor! XX -
22 Januari 2015 - 09:56
Esther:
Lief zusje,
Door alle drukte heb ik nu pas tijd gehad om jouw blog te lezen.
Aller eerst ook jij een gezegend en fijn 2015 toegewenst! De 3 zoentjes komen wel als je terug bent ;-)
Wat super wat jullie tot nu toe allemaal meegemaakt hebben.
Super om te lezen dat God zo door jullie als groep heen werkt en dat Hij voorziet van mogelijkheden om zijn woord te verkondigen.
Ik vind het super knap wat je nu allemaal zo aventuririg durft! Van het slachten van een kip tot het bidden, spreken en zingen.. Ook heb ik veel respect voor alle omstandigheden waarin jullie je nu bevinden. Al dat stof en niet kunnen douchen!! Petje af hoor. Ben wel benieuwd naar de foto's haha.
Vandaag is mijn eerste dag van mijn zwangerschapsverlof ingegaan. Dat betekend natuurlijk zeëen van tijd en heerlijk uitrusten! Ik verveel me nu nog geen moment maar ik mis jou wel want nu kan ik jou niet bellen om even langs te komen voor thee drinken en een filmpje of gezellig kletsen.
Geniet nog van al de avondturen die jullie daar beleven. Wij zien ook naar jouw thuiskomst uit lief zusje!
Kus Esther en baby ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
