Terug in het mooie Nederland ^^

Lieve mensen,

Tijd vliegt en na 6 maanden ben ik dan weer terug op Nederlandse bodem.
De afgelopen maanden heb ik geprobeerd jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden van al mijn avonturen die ik samen met God heb mogen beleven.
Mijn laatste bericht was verstuurd vanuit Burkina Faso… Daar zal ik nu mijn verhaal dan ook starten.

De laatste dagen

De reis terug is zeer voorspoedig verlopen. We hadden verwacht dat we een lay-over van 24 uur zouden hebben. Toen we onze boardingpass hadden gekregen, bleek onze overstap tijd maar 1 uur te zijn. Dit was een zegen, want iedereen verlangde er erg naar uit om weer terug te zijn in Duitsland!
Vanuit Frankfurt hebben we de trein genomen naar Nürnberg, waar we de nacht door hebben gebracht in de Wonderland studio’s. Want het was te laat om nog door te reizen en we wilde onze nacht niet doorbrengen op een treinstation. We zijn toen op zondag verder gereisd naar Herrnhut, waar we de afsluiting van de MOTA DTS hebben gehad.

Toen we bij het kasteel aankwamen werden eerst onze spullen in ‘quarantaine’ genomen en wij werden meteen doorgeloodst naar de douche. Allemaal procedures om te vermeiden dat we insecten vanuit Burkina Faso mee zouden nemen het huis in.
Ik werd dankbaar ontvangen door 2 van mijn oud kamergenoten (Anne en Kirsten). De volgende dagen hebben we vooral veel met elkaar opgetrokken en bijgepraat over de laatste maanden.
Toch was ik met regelmaat in mijn kamer te vinden met de meiden uit Burkina Faso. Vooral omdat het erg druk is om in een gebouw te komen met 100 studenten en iedereen heeft zo zijn/haar eigen verhaal.

Ook hebben we deze week twee reflectie dagen gehad op de afgelopen 3 maanden. Deze dagen waren erg krachtig en we hebben met elkaar naar de mooie en pittige momenten mogen kijken. Ook hebben we les gekregen op “hoe te re-integreren in de maatschappij”. En ja daar heb ik veel van kunnen leren ;)
Ook hebben ze deze week ons voorgesteld aan de vervolg opleidingen binnen YWAM Herrnhut. In eerste instantie dacht ik er over na om School of Worship achter mijn DTS aan te doen. Maar door mijn DTS heen ben ik hier anders over na gaan denken.
Terwijl zij ons de scholen aan het voorstellen waren sprak School of intercessory Prayer (SOIP) mij wel aan, maar mijn verlangen om naar huis te gaan was erg sterk, dus heb ik hier toen verder geen aandacht aan gegeven.

Op zondag 8 maart ben ik thuis gekomen. Nu is het proces aangebroken om alles te verwerken wat er het afgelopen half jaar gebeurt is. Ik vertel graag over mijn ervaringen. Ondanks dat ik niet altijd weet hoe ik moet beginnen. Het is teveel om zomaar samen te vatten. Maar het wordt met de dag makkelijker om het er over te hebben en het uit te leggen aan de mensen om me heen.

Wat nu…?!

God is de afgelopen twee weken sterk met mij aan de slag gegaan. Om dingen recht te zetten en nieuwe dingen te openen. Dit heeft me ook gebracht bij het puntje “Wat nu…”
Ik vind het zelf erg fijn om weer thuis te zijn en ik ben dankbaar voor de manier waarop ik thuis ben ontvangen. Iedereen echt super bedankt voor jullie steun de afgelopen maanden! Vooral mijn familie, ik wil jullie ook op deze manier bedanken voor de liefde en steun die jullie naar mij geuit hebben. Ook al was het niet altijd even gemakkelijk om de jongste niet in Nederland te hebben.
Maar ik heb ook ervaren dat een leven met God niet altijd te plannen valt. De afgelopen twee weken heb ik de vraag bij God neergelegd “Wat heeft U nu voor mij weggelegd…?”
Zijn antwoord… “Rust…”
Mijn volgende vraag was, “Hoe en waar ziet U dat voor U?”
Zijn antwoord was niet opdringerig of geforceerd, maar eerlijk en persoonlijk gericht. “Bettie, waar denk jij dat je de meeste rust zal ontvangen?”
De keuze was niet gemakkelijk en ik heb er dan ook even mee gewacht dit te antwoorden.
Maar uiteindelijk heb ik God geantwoord “In Herrnhut…”
Toen was zijn reactie direct maar oprecht. “Ga dan terug…”


School of intercessory Prayer (SOIP) (School van voorbeden).

Met dit bericht wil ik een korte blik in de toekomst werpen. Omdat SOIP tijdens mijn laatste week in Duitsland mij al aansprak ben ik er mee naar God gegaan.
Door Zijn antwoord op mijn vraag “Wat nu?” kwam deze school al weer meer naar boven. Hoe langer ik er over nadacht hoe meer rust ik er over kreeg. Uiteindelijk heb ik er voor mezelf voor gekozen om deze school te gaan volgen. Het is vanaf 7 april 2015 t/m 19 juni 2015.
Dit betekend 3 maanden terug naar Duitsland. Dit zal voor mij een tijd zijn om dingen af te sluiten van de afgelopen DTS periode en nieuwe ervaringen op te doen.
Deze tijd zal ik onderanderen bezig zijn met de volgende onderwerpen:
• Intimitijd met God
• Karakter van God
• Vader-Zoon-Heilige Geest
• Geestelijk strijd en autoriteit in gebed
• Voorbeden

Mijn grootste deel zal plaats vinden in Duitsland. Maar er zal ook een korte outreach zijn naar Israël en Jordanië.

Ook deze tijd zal ik te volgen zijn op bettieonderweg.waarbenjij.nu.
Nogmaals bedankt voor de steun van het afgelopen half jaar en alle gebeden die er vanuit jullie uit zijn gegaan voor de MOTA DTS.

Gods zegen en spreek me gerust aan, ik deel graag over mijn gebeurtenissen en ik hoor graag wat er bij jou het afgelopen half jaar allemaal gebeurd is!

Blessings vanuit het mooie Molenaarsgraaf!